"Procedery sztuki lat 70.", to wystawa, która na celu ma przedstawienie performatywnych działań polskiej sztuki, które zauważyć można było w latach 60-tych i przez kolejne 10 lat.

Wystawa składa się z przede wszystkim z fotografii, dokumentacji filmowej a także dokumentów archiwalnych, takich jak opisy oraz wszelakie komentarze, dzięki którym możemy poznać praktyki takich artystów, którzy w tamtym czasie znajdowali się poza oficjalną grupą artystyczną, poza obiegiem sztuki. Dziś zalicza się ich do grona neoawangardowych klasyków.

Performatywność, którą stosują owi artyści pozwala na wyjście poza kanony modernistycznych narracji, dzięki temu sztuka stała się otwarta na konteksty społeczne jak również i polityczne.

Tytuł wernisażu wystawy "Procedery sztuki lat 70.", jest nawiązaniem do osoby Andrzeja Dłużniewskiego i jego akcji sprzed 37 lat. Przez okres czterech dni, Dłużniewski pod czujnym okiem publiczności podejmował się realizacji scenariusza dotyczącego tworzenia nowego dzieła. Z ironią odnosił się w tym do modernistycznych tradycji, które odnosiły się i mocno wiązały z tym, iż idea dzieła, jest podstawowym kryterium w sztuce.

10 lat wcześniej Andrzej Matuszewski w happeningu "Postępowanie", przyjął iż autor jest niedostępny dla publiczności, nikt go nie widzi, natomiast publiczność stawała się bohaterem i uczestnikiem wydarzeń, które tworzył autor.