Przedstawiamy Państwu bardzo serdecznie malarza, grafika, rysownika, także wykładowcę PWSSP Sopot, zaś od 1954 roku również w Gdańsku. To oficer Wojska Polskiego, który ma za sobą klęskę wrześniowej kampanii oraz pięć lat, które spędził w czterech oflagach. To pracowity oraz zdolny malarz, wykładowca, również świetnie wykształcony w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, pod czujnymi skrzydłami Wojciecha Weiss, Władysława Jarockiego, Stanisława Kamockiego, Jana Wojnarskiego.

Jest malarzem, którego zna grono fachowców, jednak znany mniej szerokiej publice, który na swym koncie ma kilka wspaniałych, ocenionych wysoko wystaw pomiędzy innymi w "Zachęcie" (Warszawa), w Paryżu, Sopocie oraz Krakowie. Artysta umarł w roku 1999, został pochowany w swym rodzinnym Kaliszu, jednak powojenne całe życie spędził w mieście Sopot. Na emeryturze, często jeździł, aby odpocząć oraz malować do Grenoble, gdzie mieszkały jego córki - Agnieszka i Przema. Dzisiaj w gronie osób, które są zaprzyjaźnione z Okręgiem Gdańskim Związku Artystów Polskich Plastyków oraz Akademią Sztuk Pięknych (Gdańsk) powstał album, który poświęcamy twórczości artysty Zygmunta Karolaka: "Ocalić od zapomnienia".

Ta publikacja w jakichś stu czterdziestu zdjęciach przedstawia dokonania Karolaka, od tych interesujących najbardziej, które powstały w oflagach rysunków, aż po malarstwo, grafiki, monotypie oraz znakomite akwarele, które były namalowane w Kaliszu, Sopocie, Grenoble oraz przed wojną, w mieście Wilno. Publikacja również zawiera dwa teksty, które omawiają szeroko twórczość artysty, autorstwa profesora Stanisława Seyfrieda i Kazimierza Nowosielskiego. Próbują oni dociec pewnej tajemnicy, która jest związana z twórczością artysty oraz jego osobą, autorzy doszli do wniosku, iż pięcioletni okres przebywania jego w oflagach miał wielki wpływ na jego karierę i osobowość. Na koniec wojny przeżył on tysiąckilometrowy, przerażający marsz z oflagu D Gross-Born II do obozu w Sandbostel X B, zaś później do Lubeki, a tam 3-go maja 1945 roku, samoloty brytyjskie zatopiły w Zatoce Lubeckiej cumujące trzy statki, na których przebywali więźniowie obozowi.

Na tych statkach były bandery Kriegsmarine. Siedem tysięcy jeńców wojennych u progu wolności traciło życie na oczach licznych obserwatorów, którzy stali wówczas na brzegu. Tragiczny epizod spowodował, iż artysta doznał straszliwej traumy. Dlaczego więc nigdy prawie, mówiąc o malarzach, którzy tworzyli i tworzą sopocką szkołę, nie wymienia się nazwiska Zygmunta Karolaka? Ponieważ jako artysta bardzo utalentowany nie odnalazł swego miejsca pośród tych wybitnych malarzy sopockich, wspominanych przy każdej praktycznie okazji, a przecież należało mu się to. Może powodem jedynym było dołączenie artysty do tego zacnego grona w roku 1950? Chyba nie, bo wykształcenie artysty predestynowało go do objęcia malarskiej pracowni. Był jednak trochę spóźniony. Pracownie były już poobsadzane, natomiast rektor ówczesny Jan Wodyński zobaczył wielki talent w Karolaku, chciał za wszelką cenę zatrzymać malarza w Sopocie, który ukończył krakowską ASP. Wykształconego malarza przez osobistości wybitne sztuki polskiej.

Odpowiednie dla artysty było także poprowadzenie Katedry Rysunku (Sopot). Karolak uważał za podstawę rysunek wszelakich malarskich działań. Zatem czy dylematy, które miały wpływ na swojego rodzaju postawę odosobnioną, znamionować mogły inne kwestie. Wspominają o nich autorzy publikacji. Związane były głównie z wojennymi przeżyciami? Z pewnością tak...

Zapraszamy zatem już 28 września 2017 roku, do gdańskiej Wielkiej Zbrojowni ASP - Zbrojowni Sztuki, znajdującej się przy Targu Węglowym 6, od godziny 18:00.