Schronisko w ŁupkowieNowy Łupków,

Nowy Łupków – osada w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Komańcza.
Nowy Łupków powstał przy stacji kolejowej o tej nazwie, po wybudowaniu tutaj linii kolejowej w 1872. Była to osada kolejarska. Po II wojnie światowej znajdował się tutaj zakład karny (więzienne gospodarstwo rolne), w czasie stanu wojennego internowano tutaj działaczy "Solidarności".
1 stycznia 2011 r. zmieniono urzędowo nazwę miejscowości z Łupków na Nowy Łupków.

Schronisko to drewniana, piętrowa chata o pięknym spadzistym dachu. Na parterze stoi serce chałupy czyli centralnie położony piec. Od jego frontowej strony znajduje się część kuchenna, zaś za kominem rozłożył się dobry duch schroniska - długi masywny stół, który to wraz z ławami tworzy jadalno - rozrywkową część wnętrza. Na parterze, w prawym skrzydle znajdują się pomieszczenia gospodarzy, łazienka i "sala kominkowa". Właściwa sypialnia znajduje się na poddaszu. Jest to pomieszczenie poprzedzielane filarami stropowymi i dwoma kominami, dającymi (szczególnie zimą) miłe ciepło gościom śpiącym na wygodnych materacach.

W miejscu, gdzie stoi chata, pół wieku temu tętniła życiem łemkowska wioska. Do dziś zachowała się stara studnia, trochę piwniczek i malowniczy pagórek ze starym cmentarzem i pozostałościami po zburzonej cerkwi. Trwają tak wśród leciwych drzew i przypominają o dawnej wsi i jej mieszkańcach, którzy tak nagle przestali być.

Schronisko położone jest w widłach dwóch strumieni a wokół roztaczają się nie tknięte ludzką ręką krajobrazy, łagodne wzniesienia i leśne gęstwiny. Ze schodów do chaty roztacza się widok na szczyty pasma granicznego (m.in. Szczołb i Koszarkę) gęsto porośnięte bukowym lasem i zamieszkałe przez wszelaką zwierzynę. Zdawać mogłoby się, że chata wraz z toczącym się w niej życiem, wdarła się w ten niemalże pierwotny bieszczadzki krajobraz a w rzeczywistości doskonale wtopiła się w otoczenie i trudno wyobrazić sobie bez niej Łupków.